صدا كن مرا
 صدای تو خوب است
 صدای تو سبزینه ی آن گیاه عجیبی است
 كه در انتهای صمیمت حزن می دوید.
 در ابعاد این عصر خاموش
 من از طعم تصنیف در متن ادراك یك كوچه تنها ترم
 و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی كرد
 و خاصیت عشق این است.
 كسی نیست بیا زندگی را بدزدیم آن وقت
 میان دو دیدار قسمت كنیم.
سهراب سپهری